اثر محافظتی نانوسریا در جلوگیری از آسیب میتوکندریایی در جنین موش های سوری دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

سابقه و هدف: دیابت بارداری به افزایش گلوکز خون در دوران بارداری که برای اولین بار شروع یا تشخیص داده شود گفته می شود. آسیب میتوکندریایی و استرس اکسیداتیو بیش ترین اهمیت را در ایجاد عوارض دیابت دارند. نانوذرات سریم اکساید دارای خواص آنتی اکسیدانتی می باشد. در این مطالعه اثر محافظتی نانوسریا در جلوگیری از آسیب میتوکندری ایجاد شده به دنبال القاء دیابت بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه موش ها به پنج گروه کنترل، دیابتی، نانوسریا، دیابت + نانوسریا ، و دیابت + ویتامین e تقسیم شدند. دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg ip 60) القا شد. قند خون در روزهای 1،5،10 و 15 بارداری بررسی گردید. قندخون بالاتر از mg/dl200 به عنوان دیابتی در نظر گرفته شد. در روز 16 بارداری جنین ها با عمل سزارین خارج شده و میتوکندری آن ها با روش سانتریفیوژ متعدد جداسازی شد. سپس فاکتورهای استرس اکسیداتیو و آسیب میتوکندریایی اندازه گیری شدند. یافته ها: دیابت باعث افزایش معنی دار (05/0< p) تولید گونه های فعال اکسیژن، لیپید پراکسیداسیون و اکسیداسیون گلوتاتیون در میتوکندی های جدا شده از جنین مادر دیابتی شد. تجویز نانوسریا (mg/kg60) به صورت معنی داری (05/0< p). باعث جلوگیری از بروز عوارض ناشی از دیابت بارداری در میتوکندری جنین موش ها شد. هم چنین عملکرد میتوکندری ها به صورت معنی داری در گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد که تجویز نانوسریا باعث مهار معنی دار سمیت میتوکندریایی ناشی از دیابت گردید (05/0< p). استنتاج: نانوذرات سریم اکساید اثرات معنی داری را در جلوگیری از استرس اکسیداتیو و آسیب میتوکندریایی ناشی از دیابت بارداری نشان داد که می تواند جهت کاهش عوارض دیابت بارداری پیشنهاد گردد.